‘Wij hebben echt nooit ruzie’
Hij kijkt opzij en onderzoekt haar gezicht. “Toch?” Zijn blik is een mengeling van vertwijfeling en trots. “Wij doen het toch beter dan anderen?” Zij zwijgt en kijkt naar mij. Ik doorbreek de stilte niet en ook hij kijkt mij nu aan.
Toen ik naar mijn kantoor reed zag ik hun beer in de sneeuw. En nu zegt hij dat die witte beer er dus niet is. Tja… beren in de sneeuw. Je ziet ze ook alleen maar als je ze in het juiste perspectief bekijkt.
De relatie on-hold gezet
Jan en Myra komen nu al een week of 5 voor relatiemediation. Partners die bij mij hun relatie ‘on hold’ zetten om te kijken welke redenen er nog zijn -of soms niet meer zijn – om met elkaar verder te gaan. Myra geeft aan dat zij zich niet gezien voelt. De slagerij van Jan vreet veel tijd en de corona sooi maakt dat de restaurant klanten weggevallen zijn.
Jan werkt hard, is enthousiast over zijn nieuwe plannen. Ze is wel trots op hem. Dat is het niet. Maar ze vraagt zich af of zijzelf er nog toe doet. Hij vraagt nooit eens iets. En luistert nooit echt met aandacht.
Niet klagen maar dragen
Myra klaagt niet. Myra heeft dat thuis wel geleerd. Als 6de kind van een druk ondernemersgezin leerde zij: “Niet klagen, maar dragen”. En dat kan zij goed hoor. Alleen zijn haar schouders gaan hangen. En haar opgewekte natuur is na 2 baby’s en thuiswerken achter een schermpje is niet echt positief ontwikkeld. En hun liefdesleven is inmiddels slechts een walmende kaars. En romantiek….. dat is iets van Netflix, niet iets uit haar eigen leven.
En Jan….
Jan vertelt, belt, appt en onderneemt. Nu het personeelslid weg is doet Jan die extra klussen ook en moppert vaak dat hij ‘s avonds alleen schoon moet maken. ‘Ja ja , alsof ik niks doe’, zie ik Myra denken.
Van ‘wat zou Jan denken’ naar ‘wat zou Jan voelen’
“Wat zou Jan nu voelen, Myra?” Ze schikt op. Ze hoort mijn stem. Aarzelend schakelt zij van ‘wat zou Jan denken’ naar ‘wat zou Jan voelen’. Zij weet het eigenlijk niet. Ze zijn al heel lang geleden gestopt daarna te vragen. ”Ik weet het niet”, zegt zij zacht. Ze zwijgt.
“Jan, wat hoort Myra jou eigenlijk zeggen? Stelde jij haar nu een vraag of deed jij een mededeling?”
Jan aarzelt en zegt: “Ik wil het graag goed doen. Deze gesprekken bij jou kosten geld en toch sta ik er voor open. Maar Myra moet ook zeggen wat er goed gaat.”
Ik kijk hen aan.
Er gaat ook veel goed. Als je dit vergelijkt met mensen in verrotte omstandigheden zijn dit een koning en koningin. Sneeuwkoning en sneeuwkoningin. Zodra het gaat dooien…. komt er onder de onder de ongerepte sneeuwlaag de sombere wintergrond tevoorschijn. En dan is hun beer levensgroot zichtbaar.
Het wordt tijd dat ik wat sneeuw opzij schuif en met hen aan de echte verbinding ga werken.